Armer, arm, armst.

Weer een verhaaltje over bescheiden wonen, nu van de seizoen arbeiders die de rijst komen oogsten. Wij in Nederland spreken al snel van een onmogelijke situatie als we op TV het onderkomen zien van gastarbeiders die in een camper worden ondergebracht of in een andere minuscule behuizing wonen en als seizoenarbeiders in de tuinbouw tewerk worden gesteld.
Maar op Bali zijn er andere maatstaven en zouden ze het verblijf van de oost Europeanen als riant bestempelen in de tijd dat ze in Nederland werkzaam zijn.
Hier het onderkomen van mensen uit Java die langs de rijstvelden trekken om te helpen oogsten.
Een zeildoeken tentje, geen kookplaats, geen toilet, geen sanitair. NIETS dan in het open veld in de tropenzon een stukje zeil met een lap als deken.
Vroeger waren al de dorpelingen verplicht mee te werken op het veld als de rijst moest worden binnengehaald, en dat 3 à 4 keer per jaar, want zo rijk zijn de sawa’s hier op Bali.
Je kon die verplichting ook afkopen en was je vrijgesteld, maar slechts weinigen konden dat opbrengen. Nu dank zij de (gelukkig)groeiende welvaart zijn er zoveel vrijstellngen dat er gastarbeiders uit Java hun geluk komen zoeken op Bali. Het is best zwaar werk, rijst oogsten. Tropische zon, stof door het dorsen van de rijst en grote delen van de dag gebukt werken om de halmen te snijden. Geen pretje dus.