Een sprookje op Bali? Vorige week maakten we iets moois mee. Op het strand voor de villa’s Buddha en Samora. Een groep vissers hadden een grote zware vangst. Ze hadden met een treknet waar ze normaal kleine visjes- formaat sardientjes mee vangen vanaf het strand en heel vol net. Een zeeschildpad was nu de buit. Nu moet u weten dat alles wat beweegt in principe eetbaar is op dit arme eiland. Hond, vleermuis, hagedis of varaan,  een duifje alles kan geroosterd, gebakken en verorberd worden volgens de lokale bevolking. Dan is een zeeschildpad 40 kg. heerlijk eetbaar voedsel. Een geschenk van de zee. Maar wat gebeurt…… De schilpad wordt op zijn schild gelegd, spartelt en maait met de poten doelloos in de lucht. Dan denk je, nu is gebeurt. Het net wordt schoongemaakt, de vangst aan kleine visjes gesorteerd en dan………de schildpad wordt weer op zijn pootjes geplaatst en hup binnen 2 tellen legt hij de afstand naar de veilige zee binnen een record tijd af. Gered!!!  Niets meer van te zijn dan de afdrukken van 40kg maaltijd in het zand.  Mooi toch??? Misschien heeft de visser kinderen die les op school hebben gehad, hoe met de natuur om te gaan, Misschien waren de pannen in huis niet groot genoeg of was het een daad van groot mededogen, In ieder geval zwemt u voor de villa en ziet u een schilpad van 40kg. dan is hij wellicht al eerder op het eiland geweest als u. Meer schilpadden op ;